neo-wojtek

Kiedyś byłem szczęsliwy ale teraz nie wiem co to oznacza,dziś chodze po domu szukając miejsca a może i celu. Czasem ide na spacer zeby zapomniec lecz wszystko w kolo przypomina moje zagubione szczescie. Wciąż myśle dlaczego tak boli skoro nie rozumiem  czemu. Staram sie być twardym i chyba tak jest na pierwszy zut oka ale w glebi jest strasznie. Sa chwile kiedy czuje sie jakbym stal na sirodku sali w ktorej jest duzo osob i krzyczal lecz nikt mnie nie slyszy. Czemu proste kocham , przytul jest niemozliwe.Kiedys myslalem ze mam wladze zmieniac przeznaczenie lecz go nawet nie ma.. Pragne szczescia ktore mnie oposcilo. Nieradze sobie. Kim bede  bez tego co mialem. Wciaz pytam i szukam. Jak znalezc? Chce jej. Komu ufac skoro wszyscy zawiedli.

idac ciemna ulica zastanawiam sie czy nie z niknac w jej ciemnosci. uciec gdzies gdzie bol , strach, smierc a nawet zycie nie dociera. szukam tego miejsca. Mysle ze ona znajdzie mnie pierwsza.

Co jeśli ból nie ustaje. A czym on w sumie jest? Nie chce go wole pustke.Próbuje sobie radzić. Wmawiam że nie pamiętam. Mówie że nie znam że tak jest lepiej ale nie a w dodatku jest gorzej. Chcę nie czuć by móc żyć jak kiedyś. Wciąż się oddalam w cisze zapomnienia gdzieś daleko od rzeczywistości. Myślałem że dam rade lecz przegrałem. Często myśle że to nie ja ja oddnajde lecz ona mnie. Będę czekał. Bo cóż mi zostało

Często wspominam . JeJ pocałunki dla których mogłem wszystko.

                                 JeJ usta delikatne niczym płatki róż.

                                 JeJ dotyk który mnie czynił szczęśliwym.

                                 JeJ włosy piekne jak lilje. Mogłem wtulać sie w nie godzinami.

                                 JeJ oczy ktore sprawiały że kochałem bardziej.

                                 Kiedy brała mnie w ramiona i tuliła wtedy czułem jej bliskość.

                                 JeJ głos który brzmiał jak śpiew słowika.

                                 Jak mnie brała za ręke kiedy byłem smutny i mówiłam mi miłe słowa.

                                Jak chodziliśmy na spacery i razem marzyliśmy.

                                I wciąż wspominam jak ja mocno kochałem i kocham.

Ile to wszystko znaczy? Te pocałunki ,usta,dotyk,włosy,oczy,ramiona,miłe słowa,głos,ręce,spacery i marzenia skoro nic po tym nie ma. No ile to znaczy?! Czy ktoś zna ból tej niewiedzy o wspomnieniach?!!!!!

Dziś nic to nie znaczy. Poprostu   -   zaponiane chwile. Tylko że ja o nich nie zapomniałem i wciąż o nich marze.

Szkoda że są to tylko proste marzenia. w tym wszystkim najbardziej boli-niemoc. Bo nie można nic zrobić tylko

                                                                                                                                            żyć byle do przodu.