neo-wojtek

Ciągle słyszałem słowa kocham. Wciąż mówiła: "nigdy cie nie zostawie". Wciąż podnosiła mnie na duchu łapiąc mnie za reke. Opowiadała o naszych wspólnych planach na przyszłość. Wciąż słyszałem same zobowiązania i obietnice. I wierzyłem w to. Myślałem przez cały czas jaki to ze mnie szczęściaz.

                                                                                                        Dziś spaceruje próbując zrozumieć czemu nic nie wyszło? Dochodze do wnisku by nie ufać gdyż za piękne są marzenia a obietnice nic nie znaczą. Nawet się o nich potem nie pamięta. Wiadomo tylko że zostały rzucone kiedyś na wiatr..

Nic dziś mi z tego tylko żal , smutek, rozpacz i łzy. Nie wiedziałem że nie wolno ufać i dawać serca osobie którą się kocha. Ale ja wciąż chce znależ to stracone marzenie i ją..................

Po co to wszystko: Te pocałunki...

                              Te słowa brzmiące kocham cię...

                              Te obietnice nie do spełnienia...

Bo chociaż to wszystko piękne jest w końcu znika i nie pozostaje już nic tylko wspomnienia. Po co tyle starań i zobowiązań skoro to wszystko nic nie jest warte? Po co miłość skoro dziś nikt nie zna jej wartości? Dziś rzeczywistość wydaje się dobra lecz w końcu budzisz się i okazuje sie ze jesteś sam że jej już nie ma. Więc po co było tyle pieknej mowy jak dziś itak wszystko nie ważne i słyszysz tylko słowa:

                                                                                      "co było a nie jest nie pisze sie w rejestr"

Więc jaki jest sens...? nie wiem a czy ktoś może wiedzieć...?

Gdyby ktoś dał mi we władze czas. To zmienił bym przeszłość tak by jej nie poznać bo by tak nie bolało.

Zaczłbym wszystko od zera. Chciałbym żyć w niewiedzy miłości. Wszyscy w okoó mnie uważają że wiedza to dobra rzecz. Ja twierdze że nie wiedza to błogosławieństwo.

Wciąż widze obrazy:

                                 Jak co wieczór spotykałem się z nią by móc razem obserwować gwiazdy...

                                 Jak padał deszcz i grzmiało a my utchneliśmy w klatce...

                                 Jak w pokoju mym  siedzielismy przytuleni oglądając film...

                                 Jak trzymałem ją za reke i nie chciałem nigdy puszczać...

                                 Jak  obejmowałem ja mocno w jezirze na zachodzie słońca...

                                 Jak siadywała mi na kolana i patrzyła na mnie takim wzrokiem...

                                 Jak bardzo byłem szczesliwy z nia...

Dziś pozostaje jeden obraz a mianowicie jak bardzo ja Kocham.

Gdyby ktoś dał mi we władze czas. To zmienił bym przeszłość tak by jej nie poznać bo by tak nie bolało.

Zaczłbym wszystko od zera. Chciałbym żyć w niewiedzy miłości. Wszyscy w okoó mnie uważają że wiedza to dobra rzecz. Ja twierdze że nie wiedza to błogosławieństwo.